Աննա Դավթյան

Սահմանենք երկիրը. հետսովետական, հետպատերազմական, հետտրավմատիկ: Զարգացող: Գավառական: Անցումային: Արեւելյան: Եւրոպական: Փոքր: Կոռուպցաիայի մեջ: Սիրո: Տխուր: Զվարճացող: Լուսանկարչության հետ հարաբերության մեջ:

Լուսանկարչությունն հիմնականում անդրադառնում է այս սահմանումներին: Բայց այս լուսանկարչական շարքը փորձ է՝ մտնելու սահմանումների ներքին նախշի մեջ, երեւան բերելու մեջտեղում մնացածը՝ այն, ինչը չի լուսանկարվում, որովհետեւ նկարողն հետեւում է այլ սահմանումների: Մեջտեղում մնացածը թաքնվածն է, տարօրինակվածը, տխրորեն ծիծաղելին, ծիծաղելիորեն տխուրը, տըժժիկը, տըժժը:

 


Երեւան, 2011

 


Երեւան, 2014

 


Արմավիր, 2017

 


Երեւան, 2017

 


Երեւան, 2011

 

 


Երեւան, 2010

 


Փանիկ, 2012

 


Երեւան, 2011

 

 


Արմավիր, 2017

 

 


Երեւան, 2007

 


Բջնի, 2017

 


Արմավիր, 2017

 


Հառիճ, 2008

 


Ձիթյանկով, 2013

Սա փոքրիկ մի ընտրանի է մի երկրի մեծ դիմանկարի, որի վրա աշխատում եմ տարիներ: Այստեղ հարաբերություններն են ու անցումային կետերը՝ մարդկանց, ժամանակի ու տարածության միջեւ: Այստեղ ներսից տեսանող աչքն է, հետեւողը, սիրահարը: Բաները կատարվում են: Միահյուսվում: Սեր է գոյանում: Սահմանենք սերը:

 

* Վերնագիրը համընկնում է  Մարինե Պետրոսյանի «բանավոր վեպի» վերնագրին: «Հայաստանի ծովափին», ակտուալ ա, Երեւան, 2006