Հայաստանի ծովափին

Աննա Դավթյան

Սահմանենք երկիրը. հետսովետական, հետպատերազմական, հետտրավմատիկ: Զարգացող: Գավառական: Անցումային: Արեւելյան: Եւրոպական: Փոքր: Կոռուպցաիայի մեջ: Սիրո: Տխուր: Զվարճացող: Լուսանկարչության հետ հարաբերության մեջ:

Լուսանկարչությունն հիմնականում անդրադառնում է այս սահմանումներին: Բայց այս լուսանկարչական շարքը փորձ է՝ մտնելու սահմանումների ներքին նախշի մեջ, երեւան բերելու մեջտեղում մնացածը՝ այն, ինչը չի լուսանկարվում, որովհետեւ նկարողն հետեւում է այլ սահմանումների: Մեջտեղում մնացածը թաքնվածն է, տարօրինակվածը, տխրորեն ծիծաղելին, ծիծաղելիորեն տխուրը, տըժժիկը, տըժժը:

Սա փոքրիկ մի ընտրանի է մի երկրի մեծ դիմանկարի, որի վրա աշխատում եմ տարիներ: Այստեղ հարաբերություններն են ու անցումային կետերը՝ մարդկանց, ժամանակի ու տարածության միջեւ: Այստեղ ներսից տեսանող աչքն է, հետեւողը, սիրահարը: Բաները կատարվում են: Միահյուսվում: Սեր է գոյանում: Սահմանենք սերը:

^* Վերնագիրը համընկնում է  Մարինե Պետրոսյանի «բանավոր վեպի» վերնագրին: «Հայաստանի ծովափին», ակտուալ ա, Երեւան, 2006